ایجاد یک استارتاپ و رشد و بلوغ آن و در نهایت رسیدن به یک کسب و کاری تجاری می تواند یک کارآفرینی باشد، استارتاپ ها در حوزه فناوری و در عصر امروز متفاوت هستند با آن چیزی که قدیم از آن به عنوان کارآفرینی نام می بردیم. اصطلاحا شاید بهتر باشد استارتاپی که هنوز مدل تجاری و درآمد نداشته را یک آزمایشگاه بدانیم، آزمایشگاهی که قرار است یک خلاقیت یا نوآوری را آزمایش کند و احتمال دارد به جواب نرسد، پس نمی توانیم از روز اول به یک استارتاپ، کارآفرینی بگوییم.

تفاوت استارتاپ با کار آفرینی

استارتاپ ها زمانی می توانند رشد چشمگیر و موفقی داشته باشند که همراه با خلاقیت و نوآوری باشند و در پی آن بتوانند ارزش آفرینی کنند. در کار آفرینی هر کسب و کار را می توان به نوعی کار آفرینی در نظر گرفت. در واقع هر کسی که شغلی را ایجاد کنند بدون درنظر گرفتن اینکه آن شغل براساس ایده ای جدید است یا خیر و با ایجاد آن شغل، افراد دیگر را نیز شاغل کند، می توان کار آفرین درنظر گرفت. اما در استارتاپ ها اینگونه نیست! اولویت اصلی استارتاپ ها داشتن خلاقیت و نوآوری است به صورتی تکرار پذیر و مقیاس پذیر نیز باشند.

استارتاپ و اشتغال لزوما در کنار هم هستند ؟

برخلاف دید عموم باید گفت استارتاپ ها لزوما اشتغال ایجاد نمی کنند، فرض بگیرید شما یک سرویس دهنده اینترنت هستید و نزدیک به ۵۰۰ نفر مشغول پشتیبانی از سوالات رایج کاربران هستند، حال یک استارتاپ ربات هوشمندی طراحی می کند که می تواند به سوالات ۹۰% از کاربران بصورت هوشمند پاسخ دهد، پس مشاهده می کنید که در همین یک شرکت حدود ۴۵۰ شغل کم شد و جای خود را به یک ربات هوشمند داد.
اینطور می توان پاسخ را کامل کرد که شاید برای برخی از نیاز ها و درد ها در حال حاضر راهکاری وجود ندارد یا به نوعی مناسب به آن نیاز ها پاسخ داده نمی شود، در این صورت استارتاپی که برای حل این معضل ایجاد شده و نفراتی که جذب آن شده اند می توانند جزو افرادی باشند که به تعداد شاغلین اضافه شده اند.